Mit o stworzeniu świata mówi, że Gaja, słysząc żałosne krzyki swoich dzieci, wraz z Kronosem, najmłodszym, ocalonym tytanem zaczęła spiskować przeciwko znienawidzonemu Uranosowi. Kronos za namową matki zaatakował ojca sierpem, raniąc go i strącając z tronu. Świętych uporządkowanie i harmonia świata wskazują na pochodzenie owego świata od istoty niewymownie wielkiej i pięknej, a więc od Boga2. Augustyn zauważa, że choć wielu zgodziłoby się z tezą o stworzeniu świata przez Boga, to jednak mogliby żądać odpowiedzi na pytanie o wiek tego świata. Nie tylko tu Mit o stworzeniu (Pelazgijski) Na początku Eurynome, bogini wszechrzeczy, wyłoniła się naga z Chaosu, nie miała jednak na czym oprzeć stóp, wobec czego, tańcząc samotnie na falach, oddzieliła morze od nieba. Tańczyła w kierunku południa, a wiatr, który wiał w ślad za nią, wydawał się czymś nowym i zbyt samodzielnym, by od Jan Parandowski w ,, Mitologii" zawarł grecki mit o stworzeniu świata, który znacznie różni się od wizji stwarzania zawartej w Biblii, pomimo tego można odnaleźć pomiędzy tymi obydwoma opisami pewne cechy wspólne. W biblijnej Księdze Rodzaju czytamy, że na początku Bóg stworzył niebo i ziemię , wyłoniły się one z bezładu. Portal Wordwall umożliwia szybkie i łatwe tworzenie wspaniałych materiałów dydaktycznych. Wybierz szablon. Wprowadź elementy. Pobierz zestaw ćwiczeń interaktywnych i do wydruku. Dowiedz się więcej. Mitologia- powstanie świata - Bogowie - Mit o Demeter - Mitologia (stworzenie świata, Prometeusz, Demeter) - Powstanie świata Kosmogoniczne – o stworzeniu świata; Teogoniczne o bogach; Antropogeniczne – o człowieku; Genealogiczne- o dziejach rodów . Gatunek. Mit – to opowieść o stałej warstwie fabularnej, wyrażająca i organizująca wierzenia jakiejś społeczności, przede wszystkim archaicznej. Stanowi opowieść o konkretnych wydarzeniach, które 4. Identyfikuje mit. III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń: 1. Uczestnicząc w rozmowie, słucha z uwagą wypowiedzi innych, mówi na temat; prezentuje własne zdanie i uzasadnia je. Cele główne: Powtórzenie i utrwalenie wiadomości o mitach greckich. Kształtowanie postaw uczniów na przykładzie wybranych bohaterów mitologicznych. Własne, fantastyczne przedstawienie stworzenia świata. Na początku pośród bezkresnych przestworzy istniała skała, w której wnętrzu żyły postacie zbliżone wyglądem do ludzi lecz posiadające niezwykłą moc umysłu. Nazywali się oni: Ornit, Tytes, Forest, Nezereusz, Morena, Derian i Kenes. Potrafili oni tworzyć mocą swych myśli Stworzenie świata i człowieka u Słowian. Podstawą każdego systemu religijnego jest mit o stworzeniu świata. Nic w tym dziwnego — jego obecność w każdym systemie wierzeń wynika z podstawowej ludzkiej potrzeby, jaką jest odpowiedź na pytanie o początek wszechrzeczy. Mit kosmogoniczny to jednak nie tylko historia o początku, lecz 1) Chaos według autorki nie przypominał: a) czarnej łaty b) ogromnej pustki c) lodowej pustyni d) pustej szklanki 2) Kto powstał z Chaosu i posprzątał świat? a) Kosmos b) smok c) Kronos d) Zeus 3) Jak nazywała się pierwsza para bogów? a) Ursus i Grażyna b) Uranos I Gaja c) Zeus i Hera d) Kronos i Rea 4) Kto w greckim micie był ShdoX. Na początku był chaos. Z chaosu wyłoniła się pierwsza para bogów: Uranos – niebo i Gaja – ziemia. Gaja urodziła tytanów, cyklopów (jednookich) i hekatonhejrów (sturękich). Uranos nie był zadowolony ze swojego szkaradnego potomstwa. Strącił więc znienawidzonych synów do Tartaru, mieszczącego się w głębinach ziemi, skąd nie mogli już powrócić. Gaja cierpiała po utracie swoich dzieci. Namówiła najmłodszego tytana – Kronosa – by ten przeciwstawił się ojcu. Kronos zranił Uranosa żelaznym sierpem i zajął ojcowskie miejsce. Jego małżonką była Reja. Pamiętając o ojcowskiej przepowiedni, zgodnie z którą Kronos miał zostać obalony przez własnego syna, bóg pożerał własne dzieci. Kiedy Reja powiła po raz szósty, postanowiła ocalić nowo narodzonego syna. Zamiast dziecka podała Kronosowi kamień owinięty w pieluszki. Dziecku zaś nadała imię Zeus i ukryła w grocie na wyspie Krecie. Małemu Zeusowi służyły wszystkie stworzenia. Żywił się on mlekiem kozy Amaltei, którą bardzo pokochał. Gdy ułamał jej się róg, Zeus uczynił z niego róg obfitości, który miał tę cudowną właściwość, iż napełniał się tym, czego pragnął jego posiadacz. Gdy Amaltea zdechła, młody bóg sporządził sobie z jej skóry tarczę zwaną egidą. Kiedy dorósł, kazał matce dać Kronosowi środek powodujący wymioty. Z wnętrza Kronosa wyłonił się Hades, Posejdon, Hera, Demeter i Hestia. Potem rozpoczęła się bitwa. Kronos stanął do walki wspomagany przez swoich braci tytanów, a Zeus uwolnił z Tartaru hekatonhejrów oraz cyklopów, którzy wykuwali dla niego śmiercionośne pioruny. W zażartej walce Zeus pokonał Kronosa. Teraz on był władcą świata. Pokój trwał jednak krótko. Pojawiło się nowe potomstwo Gai – ziemi: giganci. Ciskali oni w bogów ogromnymi skałami. Część z nich wpadała do morza i tak powstały wyspy. Walka się przedłużała, więc Niespokojne słońce – lud Bantu Kosmologia ludu Bantu związana jest z kultem solarnym. Najwyższy bóg nazywany jest Wele Hakaba a ci, którzy modlą się do niego, przywołują w ten sposób także zależne słońce. Wele Hakaba uczynił niebo swoim domostwem, stworzył sobie także dwóch pomocników: Wele Muhawe i Wele Murumwa. Na niebie umieścił dwóch braci: Księżyc i Słońce. Księżyc był duży i lśnił okazale, podczas gdy młodsze od niego Słońce nie mogło pochwalić się takimi atutami. Bardzo je to irytowało, w żaden sposób nie chciało się pogodzić z takim stanem. Zaczęło więc brata poszturchiwać aż konflikt zakończył się bójką. Słońce przegrało i spadło na dół. Księżyc wybaczył młodszemu bratu porywczość i naiwnie wciągnął słońce z powrotem do góry. Znowu doszło do poszturchiwań i walki, która nie wiadomo kiedy by się skończyła, gdyby Wele nie rozdzielił braci. Księżyc w wyniku kłótni stracił swój blask, a Słońce wyraźnie było z tego zadowolone. Wele postanowił, że tak właśnie pozostanie i dlatego Słońce odtąd dumnie oświetla dni, zaś światło księżyca widoczne jest tylko nocą. W następnej kolejności Wele stworzył chmury, deszcze i wielkiego koguta, którego uczynił odpowiedzialnym za zsyłanie piorunów. Stworzył też dwie tęcze, męską i żeńską. Gdy pojawiają się razem na niebie, wówczas deszcze przestają padać. Niebo pełne jest pomocników Księżyca i Słońca, czyli gwiazd. Gdy Wele zadbał już o wszystko, co mieści się w niebiosach, stworzył ziemię i cały jej krajobraz. Stało się to trzeciego dnia kreacji. Pierwszymi ludźmi, których Wele powołał do istnienia, był mężczyzna Mwambu i kobieta Sela. Cała ziemia pokryła się bujną roślinnością, pojawiło się też na niej wiele zwierząt. Mwambu i Sela byli prarodzicami ludzkości. Bóg podarował im również krowę, aby wychowywali ją i udomowali. Sześć dni trwało dzieło stwarzania, toteż siódmego dnia Wele udał się na odpoczynek. Interpretacja Mit o powstaniu świata to mit, który opowiada o kształtowaniu się rzeczywistości, która w następnym okresie znana była ludziom. Mit przedstawia poszczególne etapy, jest też mitem kosmogenicznym, który pokazuje sam proces wyłonienia się świata z Chaosu. Jest to także opowieść o pojawieniu się bogów na świecie. Mit podkreśla rolę przepowiedni, która staje się przyczyną pożarcia przez Kronosa jego dzieci. Ideą, którą przedstawia mit jest panteizm. W przeciwieństwie do biblijnego obrazu świata, pojawia się przedstawienie przyrody jako tej, która nie tylko została stworzona przez bogów, ale posiada boskie cechy. Mit wyjaśnia także powód erupcji sycylijskiego wulkanu. Motywy Motywy, które pojawiają się w micie związane są z poszczególnymi etapami powstawania świata. Ważny jest sam motyw stworzenia, kreowania znanej rzeczywistości. Pojawia się motyw boskiej rywalizacji. Pojawia się także motyw buntu przeciwko bogom oraz kary i walki. Ważnym motywem jest również motyw pojawienia się człowieka, który mitologia wyjaśnia odwołując się do czterech wieków ludzkości lub do historii Prometeusza. Bohaterowie Uranos i Gaja – Para bogów, którzy jako pierwsi wyszli z Chaosu. Sturęcy – dzieci Gai i Uranosa, które zostały przez ojca zesłane do Tartaru. Ich uwolnienie było dziełem Dzeusa, który potrzebował wsparcia podczas walk. Podobny los spotkał cyklopów, którzy również byli dziećmi Uranosa i Gai. Giganci – Byli również dziećmi Gai. Ich powstanie przeciwko bogom zakończyło się ich klęską. To z powodu Gigantów Dzeus nieufnie odnosił się do ludzi. Tyfon – Przerażający potwór stworzony przez Gaję, która chciała się zemścić za pokonanie Gigantów. Tyfon został jednak pokonany przez Dzeusa i zamknięty pod wyspą Sycylią. Kronos i Reja – Para bogów, których panowanie nadeszło po Uranosie i Gai. Bogowie posiadali potomstwo, które pożerał Kronos. Jednak dzięki podstępowi Rei, kolejni bogowie pojawili się na świecie. Dzeus – pierwszy z synów Kronosa i Rei, który uniknął pożarcia przez ojca. Późniejszy władca Olimpu. Hestia, Hades, Demeter oraz Posejdon – kolejni bogowie, którzy pojawili się na ziemi. Rodzeństwo Dzeusa, które pojawiło się na świecie w wyniku jego i Rei podstępu. Dionizos – kolejny z bogów, który pojawił się podczas wielkiej bitwy, a ryk jego osłów przepłoszył walczących. Rozwiń więcej